الگوریتم های کلاسیک در زمان خود به دلیل عدم وجود ابزارهای مدرن محاسباتی الگوریتمهای خوبی به حساب می آمدند. رمزنگاری با این الگوریتم ها به طور عمده با استفاده از کاغذ و قلم صورت می گرفت که در دوره زمانی استفاده از انها, شکستن متون رمز شده, به آسانی امکان پذیر نبود. متون رمز شده بر اساس این دسته از الگوریتم ها با استفاده از ماشینهای محاسب به سادگی قابل تحلیل بوده و با استخراج الگوهای موجود در متون رمز شده, شکستن الگوریتم های مورد نظر به راحتی صورت می پذیرد.
مشکل دیگر الگوریتم های کلاسیک لو رفتن روش استفاده شده در الگوریتم بود به گونه ای که اگر فرد مهاجم اطلاعاتی در مورد الگوریتم رمزنگاری در اختیار داشت به سهولت میتوانست متن رمزشده را شکسته و به محتوی آن دسترسی پیدا می نمود.
در طراحی الگوریتمهای رمزنگاری مدرن بجای مخفی نگاه داشتن الگوریتم رمزنگاری سعی می شود, کلید مورد استفاده در الگوریتم مخفی نگاه داشته شود. در هر بار اجرای فرایند رمزنگاری, الگوریتم ثابت مانده ولی کلید تغیر می کند. در این روش با انکه عامل مهاجم در مورد الگوریتم رمزنگاری مطلع بوده ولی به دلیل عدم دسترسی به مقدار کلید مورد استفاده از درسترسی به محتوی متن رمزنگاری شده عاجز خواهد بود.
الگوریتم های رمزنگاری مدرن به دو دسته متقارن و نامتقارن استفاده می شوند. الگوریتمهای متقارن که بحث اصلی ما است, از نظر نحوه رمزنگاری دارای شباهت های بسیار زیادی با الگوریتم های کلاسیک می باشد. این الگوریتم ها از فرایند جانشانی و جایگزینی استفاده نموده و علاوه بر این دو فرایند می توانند از فرایند XOR نیز استفاده کند.
از الگوریتمهای متقارن برای رمز نگاری پیام استفاده می شود. امنیت پیام در الگوریتم های رمزنگاری متقارن به مخفی نگاه داشتن کلید و طول کلید مورد استفاده بستگی دارد. در این دسته از الگوریتمها علاوه بر انتقال پیام رمزشده, کلید مورد استفاده نیز می باید در مقصد موجود بوده و یا به نحوی به مقصد انتقال یابد. برخی از الگوریتم های رمزنگاری متقارن به شرح زیر است:
1 - DES
2 - 3DES
3 - AES